.jpg)
Eugene de Kock - Authors Should Walk just a few Steps in His Shoes
.jpg)
(This may become part one in a series but then again, maybe not. When he can defend himself, then my task is completed)
I have always had a
problem with labelling people, particularly when the labelled person is not
present to defend him or herself. I have
also always had a problem with labelling and consequently stereotyping
particular groups. I learned early in
my life that people are people and that there is good and bad in every one of
us. The very quality that makes one
person murder another is inside of each of us – whether we decide to murder or
not is dependent on many things, including our upbringing, the social milieu we
are in during our formative years, the amount, the content and the quality of
our schooling, and the particular circumstances we find ourselves in at any
particular moment. The quality that
makes one person put his life at risk for another, is also something that we
all have inside of us.
I do believe that
the basic tenant of the Catholic religion I was brought up in has contributed
to my abhorrence of labelling people.
Never judge another if you have not walked a mile in his shoes has
always been my guiding principal when viewing, understanding and empathising
with the actions of others.
In my life-time I
have witnessed a terrorist turning into a freedom fighter. I have witnessed a person convicted of
treason become the President of that very country in which he committed that
treason. I have witnessed the most
decorated Police Officer ever in our country become the most despised and hated
criminal who spent years in prison. That
same highly decorated police officer was locked up in solitary confinement for
31 months – and no one cared. No one
bothered to think past the media headlines.
That loathed criminal was abandoned by his country and by his fellow
citizens – those who by his actions were kept safe in their beds. That highly
decorated police officer was now labelled “Prime Evil”. The terrorist became the symbol of everything
good in a black man, while the Police Officer became the symbol of everything
evil in a white man. And we have the
media to thank for that.
Over the years, I
have read everything published about Eugene de Kock and I have read a thousand
times that he was called Prime Evil by his colleagues. This is absolute rubbish. That title “Prime Evil” was given to Eugene
de Kock by Jacques Pauw. It gathered
momentum and was printed and uttered so many times that people believed it to
be the truth. It was anything but the
truth. It was only the licence of an
investigative journalist and author who used a figment of his imagination to
demonise Eugene de Kock.
Goebels, the Nazi
Commander, stated that if you tell a lie long enough, the people will believe
you. Is that what Jacques Pauw wanted? Did he want a lie told often enough that
people would believe it to be the truth?
Giving people
negative labels and stereotyping people negatively makes the person uttering
the words a murderer. He or she is
murdering someone’s character. How dare
anyone do that to another, and especially when that person or people are unable
to defend themselves against such an attack?
It is a bully and a coward who does something like that. I only hope that Jacques Pauw labelled Eugene
de Kock only as a way to advertise his work and did not label him to
assassinate his character. I hope his
intentions were purer than that.
Character
assassination is as bad as murder. It is
committed by a bully when the victim cannot stand up for himself.
I have read many
skewed stories and some downright lies about Eugene de Kock. It has made my blood boil, but I have had to
refrain from counter-attacking because I did not want to add to fuel to the
fire. I have not, nor will I ever, put
Eugene de Kock at any more risk than he already is. This may not be my only blog on the lies that
have been told or the shenanigans that have gone on around the parole issue of
Eugene. There may be more, depending on
how strongly I feel about one or other of the issues still surrounding Eugene
de Kock.
I share with you a
Facebook post by Billy Cox (and a staunch member of the now Secret Free Eugene
de Kock FB Group) in which Eugene de Kock puts the author on the spot.
Eugene de Kock: ‘Ek het Japie nié doodgeslaan met ’n
graaf nie!’
2014-07-19 22:50
SHARE:
Hy skryf aan Jacques Pauw:
Om nie u berig in Rapport verlede Sondag, asook die verklaring van genl. Johan van der Merwe, reg te stel nie sal beteken ek aanvaar onomwonde alles wat geskryf is.
Ek sal dus só beoordeel word, die leuen word dus die waarheid!
Ek is nie afgekeur vir taakmagopleiding vanweë my sig nie. Ek is uitgenooi om die eerste taakmag-groep daar te stel en die kursus by te woon.
Ek was reeds ’n lid van die informele groep wat later die taakmag sou word. In 1976 moes ek terselfdertyd gaan vir ’n offisierskursus. Ek het die offisierskursus gekies.
Ek het teen daardie tyd reeds al valskermspronge gedoen, met en sonder ’n bril.
U konsentreer nou al jare lank daarop dat ek ’n hakkelaar was en is.
Ek sal dit bly. U hamer daarop omdat dit so ’n erg gestigmatiseerde, sosiaal-pynlik, skaam, kwellende en teisterende gebrek is.
Dit is goed so. Hou so aan. Maar dit leer wel mense wat soos ek ’n spraakgebrek het eén ding: Ons sien en hoor meer omdat ons nie praat nie of gesprekke vermy. En met ons geheue skort daar niks!
Die naam “Prime Evil” het ek nog nooit gehad nie! Ek was nooit so bekend onder my eie lede of kollegas nie. Ook nie onder die gewapende magte of die publiek nie.
Dis ’n naam wat ú my gegee het. En u het dit klaarblyklik gekry by ’n goeie vriend van u wat toe al ernstige probleme gehad het met sy “crack”-kokaïen-deurweekte brein.
U is reg. Japie Maponya is dood. En hy ís vermoor. Ek het Japie Maponya nie met ’n graaf doodgeslaan nie! Ek het die familie by die hof gesien ten tye van hul getuienis én vir ’n geruime tyd by die Waarheid-en-versoeningskommissie (WVK) waar dié geval stap vir stap, oomblik vir oomblik, uitgepluis is.
Ek het begrip daarvoor dat die Maponya-familie nie tevrede gaan wees of ooit sál wees nie. Geen familie kan ooit weer vrede of gemoedsrus hê ná so ’n voorval nie.
Japie Maponya is deur sers. Willem Albertus Nortjé doodgeskiet. Hy het ’n 9mm-Parabellum-Berreta-pistool styf teen sy linkerslaap gedruk en die sneller getrek. Die koeël én die aandryfmiddel se gasse (verbrande en onverbrande kruit), het deur sy brein getrek. Kant tot kant.
Dít, mnr. Pauw, is die feite. U het hierdie feite tot u beskikking gehad. U het die hofverhoor bygewoon en ook die WVK. U het ook, volgens my inligting, al my lêers [oorspronklikes] én die oorspronklike hofdossiere ontvang.
Sers. Nortjé se beloning vir hierdie moorddaad was sy bevordering tot direkteur (gelykstaande aan die rang van brigadier) in die nasionale intelligensiediens van die huidige regeringsbestel.
Die Maponyas het niks!
Met salaris, subsidies en byvoordele word dir. Nortjé met ongeveer een miljoen rand per jaar vergoed.
Dit gaan goed met die Nortjés!
Nortjé en sy kollega, ******** was in Jozini, Noord-Natal, werksaam. Ek het hulle soontoe gestuur sodat ons kon begin voorberei vir plattelandse oorlogvoering, in besonder berg-oorlogvoering.
Ek self het teen die Botswana-grens begin werk. Met dáárdie ontplooiing was daar ’n geheul tussen kapt. *** **van seksie C.2 Hoofkantoor, verantwoordelik vir die identifisering, ondervraging en werwing van terroriste, en kapt. ******van Krugersdorp se veiligheidspolisie.
Sonder my medewete of toestemming het kapt. *****my werkspan van Jozini na Krugersdorp herontplooi. Ek word nie ingelig nie.
Kapt. ***** was soms voorsitter van Trewits, die Teen-revolusionêre Inligting-teikensentrum. Dít het bestaan uit lede van die veiligheidspolisie, asook militêre en nasionale intelligensie.
Dit was die eerste van drie vlakke waar besluit is wie word doodgeskiet, ontvoer of wie bly leef. En selde, indien ooit, is hierdie komitee se aanbevelings afgekeur.
Die volgende twee vlakke was die KIK (Koördinerende Inligtingskomitee) en dan die staatsveiligheidsraad. Ná goedkeuring van so ’n optrede of operasie, word besluit aan watter groep of eenheid die taak opgedra sal word. Kapt. ***** word goed beloon vir sy dienste en word as ’n generaal aangestel in die nuwe bestel. Sy voordele oortref dié van ******.
Dit gaan goed met die ******!
Seksie C.1, waarvan ek bevelvoerder was, was gemoeid met teen-terrorisme; die skerp, onaangename, vuil en gevaarlike kant van operasies en was ook getaak met oorgrens-operasies.
Dié groepe het onder bevel gewerk van die bevelvoerder van die veiligheidstak van enige streek en slegs dié se take uitgevoer. Die enkele blankes by elke swart groep het as skakel-personeel opgetree tussen die veiligheidstaklede en die streeksbevelvoerder.
Hulle het hul opdragte van die streeksbevelvoerder gekry of offisier wat deur hom aangewys is, en slegs leiding geneem in gevegte tussen terroriste en die veiligheidspolisie.
Dit gaan goed met die *****!
Dit was vir doodsekerte
De Kock het in Julie 1999 tydens sy amnestie-aansoek voor die WVK getuig dat hy Japie Maponya twee keer met ’n graaf oor die kop geslaan het nadat Willie Nortjé hom geskiet het. “Dit was standaardpraktyk om seker te maak mense was dood nadat hulle geskiet is,” het De Kock gesê.
Volgens Jacques Pauw het die veroordeelde polisie-moordenaar Ferdi Barnard die naam “Prime Evil” aan De Kock gegee. “Barnard het self daarvan vertel in die dokumentêr Prime Evil wat ek in 1996 gemaak het,” sê Pauw.
2014-07-19 22:50
SHARE:
Hy skryf aan Jacques Pauw:
Om nie u berig in Rapport verlede Sondag, asook die verklaring van genl. Johan van der Merwe, reg te stel nie sal beteken ek aanvaar onomwonde alles wat geskryf is.
Ek sal dus só beoordeel word, die leuen word dus die waarheid!
Ek is nie afgekeur vir taakmagopleiding vanweë my sig nie. Ek is uitgenooi om die eerste taakmag-groep daar te stel en die kursus by te woon.
Ek was reeds ’n lid van die informele groep wat later die taakmag sou word. In 1976 moes ek terselfdertyd gaan vir ’n offisierskursus. Ek het die offisierskursus gekies.
Ek het teen daardie tyd reeds al valskermspronge gedoen, met en sonder ’n bril.
U konsentreer nou al jare lank daarop dat ek ’n hakkelaar was en is.
Ek sal dit bly. U hamer daarop omdat dit so ’n erg gestigmatiseerde, sosiaal-pynlik, skaam, kwellende en teisterende gebrek is.
Dit is goed so. Hou so aan. Maar dit leer wel mense wat soos ek ’n spraakgebrek het eén ding: Ons sien en hoor meer omdat ons nie praat nie of gesprekke vermy. En met ons geheue skort daar niks!
Die naam “Prime Evil” het ek nog nooit gehad nie! Ek was nooit so bekend onder my eie lede of kollegas nie. Ook nie onder die gewapende magte of die publiek nie.
Dis ’n naam wat ú my gegee het. En u het dit klaarblyklik gekry by ’n goeie vriend van u wat toe al ernstige probleme gehad het met sy “crack”-kokaïen-deurweekte brein.
U is reg. Japie Maponya is dood. En hy ís vermoor. Ek het Japie Maponya nie met ’n graaf doodgeslaan nie! Ek het die familie by die hof gesien ten tye van hul getuienis én vir ’n geruime tyd by die Waarheid-en-versoeningskommissie (WVK) waar dié geval stap vir stap, oomblik vir oomblik, uitgepluis is.
Ek het begrip daarvoor dat die Maponya-familie nie tevrede gaan wees of ooit sál wees nie. Geen familie kan ooit weer vrede of gemoedsrus hê ná so ’n voorval nie.
Japie Maponya is deur sers. Willem Albertus Nortjé doodgeskiet. Hy het ’n 9mm-Parabellum-Berreta-pistool styf teen sy linkerslaap gedruk en die sneller getrek. Die koeël én die aandryfmiddel se gasse (verbrande en onverbrande kruit), het deur sy brein getrek. Kant tot kant.
Dít, mnr. Pauw, is die feite. U het hierdie feite tot u beskikking gehad. U het die hofverhoor bygewoon en ook die WVK. U het ook, volgens my inligting, al my lêers [oorspronklikes] én die oorspronklike hofdossiere ontvang.
Sers. Nortjé se beloning vir hierdie moorddaad was sy bevordering tot direkteur (gelykstaande aan die rang van brigadier) in die nasionale intelligensiediens van die huidige regeringsbestel.
Die Maponyas het niks!
Met salaris, subsidies en byvoordele word dir. Nortjé met ongeveer een miljoen rand per jaar vergoed.
Dit gaan goed met die Nortjés!
Nortjé en sy kollega, ******** was in Jozini, Noord-Natal, werksaam. Ek het hulle soontoe gestuur sodat ons kon begin voorberei vir plattelandse oorlogvoering, in besonder berg-oorlogvoering.
Ek self het teen die Botswana-grens begin werk. Met dáárdie ontplooiing was daar ’n geheul tussen kapt. *** **van seksie C.2 Hoofkantoor, verantwoordelik vir die identifisering, ondervraging en werwing van terroriste, en kapt. ******van Krugersdorp se veiligheidspolisie.
Sonder my medewete of toestemming het kapt. *****my werkspan van Jozini na Krugersdorp herontplooi. Ek word nie ingelig nie.
Kapt. ***** was soms voorsitter van Trewits, die Teen-revolusionêre Inligting-teikensentrum. Dít het bestaan uit lede van die veiligheidspolisie, asook militêre en nasionale intelligensie.
Dit was die eerste van drie vlakke waar besluit is wie word doodgeskiet, ontvoer of wie bly leef. En selde, indien ooit, is hierdie komitee se aanbevelings afgekeur.
Die volgende twee vlakke was die KIK (Koördinerende Inligtingskomitee) en dan die staatsveiligheidsraad. Ná goedkeuring van so ’n optrede of operasie, word besluit aan watter groep of eenheid die taak opgedra sal word. Kapt. ***** word goed beloon vir sy dienste en word as ’n generaal aangestel in die nuwe bestel. Sy voordele oortref dié van ******.
Dit gaan goed met die ******!
Seksie C.1, waarvan ek bevelvoerder was, was gemoeid met teen-terrorisme; die skerp, onaangename, vuil en gevaarlike kant van operasies en was ook getaak met oorgrens-operasies.
Dié groepe het onder bevel gewerk van die bevelvoerder van die veiligheidstak van enige streek en slegs dié se take uitgevoer. Die enkele blankes by elke swart groep het as skakel-personeel opgetree tussen die veiligheidstaklede en die streeksbevelvoerder.
Hulle het hul opdragte van die streeksbevelvoerder gekry of offisier wat deur hom aangewys is, en slegs leiding geneem in gevegte tussen terroriste en die veiligheidspolisie.
Dit gaan goed met die *****!
Dit was vir doodsekerte
De Kock het in Julie 1999 tydens sy amnestie-aansoek voor die WVK getuig dat hy Japie Maponya twee keer met ’n graaf oor die kop geslaan het nadat Willie Nortjé hom geskiet het. “Dit was standaardpraktyk om seker te maak mense was dood nadat hulle geskiet is,” het De Kock gesê.
Volgens Jacques Pauw het die veroordeelde polisie-moordenaar Ferdi Barnard die naam “Prime Evil” aan De Kock gegee. “Barnard het self daarvan vertel in die dokumentêr Prime Evil wat ek in 1996 gemaak het,” sê Pauw.
Posts
0 comments:
Post a Comment